3.4 Financiering

Het aantrekken van leningen zorgt ervoor dat we renterisico lopen op onze leningen. De gevoeligheid voor eventuele (on)verantwoorde rentefluctuaties wordt door de Wet fido genormeerd door de kasgeldlimiet en de renterisiconorm, voor respectievelijk de kortlopende en langlopende leningen.

a. Kasgeldlimiet
De kasgeldlimiet is ingesteld om een grens te stellen aan de omvang van korte leningen. De gemiddelde korte financiering wordt per drie maanden getoetst aan de kasgeldlimiet. De kasgeldlimiet stelt dat onze gemiddelde korte financiering maximaal 7% mag zijn van het totaal van het lastenbudget, exclusief mutaties reserves, van het betreffende begrotingsjaar. Op basis van de gegevens in deze begroting voldoen we aan de kasgeldlimietnorm.

b. Renterisiconorm
De renterisiconorm is bedoeld om eventuele te grote fluctuaties van de rentes op de langlopende schuld te voorkomen. Het renterisico wordt verkleind door de aflossingen in de tijd te spreiden. De hoogte van de jaarlijkse betaalde aflossingen en contractuele renteherzieningen op leningen is maximaal 20% van het totaal van het lastenbudget, exclusief mutaties reserves, van het betreffende begrotingsjaar. In het onderstaande overzicht renterisiconorm zijn aflossingen opgenomen van lineaire leningen met een looptijd van tien jaar. Omdat we op dit moment nog geen leningen hebben afgesloten is de renterisiconorm tot nu toe nog niet relevant. Naar verwachting wordt de norm wel een beoordelingscriterium in de komende jaren gezien de prognose dat externe financiering aangetrokken moet worden.